Nome utente : Password :
Registrazione di un nuovo utente
Moderatore: Walter Montego 
 Chess variants (10x8)

Sam has closed his piano and gone to bed ... now we can talk about the real stuff of life ... love, liberty and games such as
Janus, Capablanca Random, Embassy Chess & the odd mention of other 10x8 variants is welcome too


For posting:
- invitations to games (you can also use the New Game menu or for particular games: Janus; Capablanca Random; or Embassy)
- information about upcoming tournaments
- disussion of games (please limit this to completed games or discussion on how a game has arrived at a certain position
... speculation on who has an advantage or the benefits of potential moves is not permitted while that particular game is in progress)
- links to interesting related sites (non-promotional)


Lista delle discussioni
Modalità: Chiunque può inviare messaggi
Cerca nei messaggi:  

6. Agosto 2004, 04:53:08
Grim Reaper 
Modificato da Grim Reaper (6. Agosto 2004, 04:56:19)
In 63 BC Marcus Tullius Cicero (106-43 BC), orator, statesman and patriot, attained the rank of consul and in that capacity exposed to the Roman senate the plot of Lucius Sergius Catilina (approx. 108-62 BC) and his friends to overthrow the government of Rome.

It came about in this way. Catiline, who was running for consulship a second time after having lost the first time around, tried to ensure his victory by resorting to blatant and excessive bribery. Cicero in self-righteous indignation issued a law prohibiting shenanigans of this kind. It was obvious to all that the law was directed specifically at Catiline. Catiline, in turn, conspires with some of his cronies to murder Cicero and the key men of the senate on the day of the election. Cicero discovered the plan and postponed the election to give the senate time to discuss the attempted coup de tat.

The day after the election was supposed to be held, Cicero addressed the senate on the matter and Catiline's reaction was immediate and violent. In response to Catiline's behavior, the senate issued a senatus consultum ultimum, a kind of declaration of martial law invoked whenever the senate and the Roman Republic were in imminent danger from treason or sedition. Ordinary law was suspended and Cicero, as consul, was invested with absolute power.

When the election was finally held, Catiline lost again. Anticipating the bad news, the conspirators had already begun to assemble an army, made up mostly of Sulla's veteran soldiers. The nucleus of conspirators was also joined by senators whose profligate tastes left them permanently without funds. The plan was to initiate an insurrection in all of Italy, put Rome to the torch and to kill as many senators as they could.

Through some crafty moves of his own, Cicero knew exactly what was being planned. On November 8 Cicero called for a meeting of the senate in the Temple of Jupiter in the Capitol, which was used for this purpose only when great danger threatened. Catiline had the temerity to attend also. It was then that Cicero delivered directly to Catiline his famous:


Quo usque tandem abutere, patientia nostra, O Catalina? Quam diu etiam furor iste tuus nos eludet? Quem ad finem sese effrenata iactabit audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. Consul videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.

Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave, non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos, dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina, comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt, speculabuntur atque custodient.

Etenim quid est, Catilina, quod iam amplius expectes, si neque nox tenebris obscurare coeptus nefarios nec privata domus parietibus continere voces coniurationis tuae potest, si illustrantur, si erumpunt omnia? Muta iam istam mentem, mihi crede, obliviscere caedis atque incendiorum.

Data e ora
Amici in linea
Forum preferiti
Gruppi
Consiglio del giorno
Copyright © 2002 - 2024 Filip Rachunek, all rights reserved.
Torna all'inizio